Józef Wybicki

Józef Wybicki urodził się 29 września 1747 roku w Będominie koło Kościerzyny. Był działaczem politycznym, publicystą, dramatopisarzem i poetą. W latach 1755-1763 uczył się u jezuitów w Starych Szkotach pod Gdańskiem. Od 1765 do 1767 r. odbywał praktykę palestrancką przy trybunale w Poznaniu. Od 1768 do 1772 r. uczestniczył w konfederacji barskiej. W roku 1770 i 71 studiował prawo w Lejdzie. Zatrudniony był od schyłku 1776 r. jako sekretarz zespołu opracowującego projekt tzw. Kodeksu Zamoyskiego (odrzuconego następnie przez sejm w 1780 r.). Jako wybitny prawnik uczestniczył w królewskich obiadach czwartkowych. Od 1777 r. był członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Próbował pisać libretta do oper, tragedie i komedie. Duży sukces odniósł komedią obyczajowa o charakterze moralizatorsko-dydaktycznym, pt. Kulig - 1783 r. Najambitniejszym jego utworem dramatycznym była tragedia Zygmunt August - 1791 r. Był posłem na sejm 1784 r. i Sejm Czteroletni, w czasie którego entuzjastycznie przyjął ustawę o miastach, czemu dał wyraz w komedii politycznej Szlachcic mieszczaninem. Uczestniczył w Insurekcji Kościuszkowskiej 1794 r. towarzysząc Janowi Henrykowi Dąbrowskiemu w wyprawie wielkopolskiej, przywracając administrację na wyzwalanych terenach. Po upadku powstania udał się do Paryża, gdzie był działaczem i publicystą Agencji (przedstawicielstwo powstania kościuszkowskiego założone w 1794 r. w Paryżu). Z Warszawy wezwał Jana Henryka Dąbrowskiego i wraz z nim organizował legiony polskie. W 1797 r. napisał Pieśń legionów polskich we Włoszech, znaną jako Mazurek Dąbrowskiego. Od 1805 r. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Jako członek tymczasowej Komisji Rządzącej, odegrał znaczacą rolę przy powstaniu Księstwa Warszawskiego. Po 1813 r. zmienił orientację na prorosyjską. Był prezesem Sądu Najwyższego w latach 1817-20. W pracach publicystycznych wysuwał projekty reform na wzór parlamentaryzmu angielskiego. Józef Wybicki zmarł 10 marca 1822 roku w Manieczkach. W 1962 r. otwarto Muzeum Wybickiego w Będominie (od 1978 r. działa w Manieczkach), które w 1978 r. zmienione zostało na Muzeum Hymnu Narodowego.

Historia szkoły

Pierwsi uczniowie rozpoczęli tu naukę w 1960 roku.
Dziś posyłają do niej swoje dzieci. Przez ten okres stale zmieniała swoje oblicze. Została rozbudowana, a od 1968 roku uczniowie mogli korzystać z nowej sali gimnastycznej. Ma duże boiska, "zielony taras" i ogródek jordanowski.
W 1974 roku nadano szkole imię, nazwisko Józefa Wybickiego - twórcy hymnu narodowego.
Przez lata tworzy swój niepowtarzalny klimat i warunki wszechstronnego rozwoju:

  • potężne harcerstwo,
  • medaliści Polski w wioślarstwie,
  • laureaci konkursów międzyszkolnych,
  • liczne koła zainteresowań, festyny, konkursy.

Nasza szkoła, to obrzędy, tradycja, bezpieczeństwo. TO NASZA MAŁA OJCZYZNA